نوروپاتی دیابتی شبکیه قبل از رتینوپاتی اتفاق می افتد

 برای سالها دانشمندان تصور می کردند ابتدا بیماران به رتینوپاتی بر اثر تخریب رگهای خونی مبتلا می شوند و سپس به نوروپاتی مبتلا می گردند. دراین مطالعه ی جدید محققان کشف کردند که ترتیب این وقایع درشبکیه به دلیل دیابت، درست بر خلاف باورهای قبلی است.

محققان دانشگاه Iowaمطالعه ای را برای بررسی اختلالات بینایی مرتبط با دیابت انجام دادند که برای بیمارانی با علایم این بیماری حامل برخی اخبار بد و برخی خبرهای خوب است.

محققان از مدتهای مدید می دانستند که افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 درمعرض خطر ابتلا به رتینوپاتی دیابتی که شایع ترین علت نابینایی غیرقابل بازگشت درافراد بالغ است، قرار دارند. کاهش بینایی زمانی رخ می دهد که عروق خونی ریز در شبکیه  تخریب شوند. افراد مبتلا به دیابت معمولاً ازخطر ابتلا به نوروپاتی دیابتی  شبکیه  یا ازدست دادن سلولهای عصبی در شبکیه ی چشم خود آگاه  نیستند.

 برای سالهای متمادی پزشکان و دانشمندان بر این باور بودند که رتینوپاتی بر اثر تخریب عروق خونی ایجاد می شود و پس از آن سلولهای عصبی در شبکیه تخریب می شوند(نوروپاتی دیابتی شبکیه). پزشکان تاکنون بر شناسایی زود هنگام  و درمان بموقع رتینوپاتی برای جلوگیری از نابینایی تمرکز می کردند. پرفسور Abramoffنویسنده ی ارشد این تحقیق می گوید: ما دریافتیم که متاسفانه تخریب عصب در واقع اول اتفاق می افتد قبل از اینکه عروق خونی دچار آسیب شوند، حتی افراد دیابتی که به رتینوپاتی مبتلا نیستند، دچار تخریب اعصاب شبکیه می شوند  و پس از چند سال این آسیب ممکن است در حد بیماری گلوکوم(آب سیاه) شدید شود.

نتایج این تحقیق در مجله ی PNASمنتشر گردید دکتر Sohnاستادیار علوم بصری و نویسنده ی اول  این تحقیق میگوید: اساساً ترتیب تخریبهای ایجاد شده در شبکیه از آنچه قبلاً تصور می کردیم متفاوت  است و جلوگیری از رتینوپاتی بخودی خود  نمی تواند از تخریب اعصاب در شبکیه جلوگیری کند.

دراین مطالعه، محققان به بررسی 45 فرد مبتلا به دیابت که به رتینوپاتی دیابتی مبتلا نبوده یا رتینوپاتی  دیابتی آنها بسیار خفیف بود، در طی 4 سال پرداختند. آنها دریافتند: از دست رفتن لایه ی سلولهای گانگلیون و فیبرهای عصبی بطورقابل توجهی پیشرونده می باشد، این اثباتی در مورد آسیب به اعصاب قبل از تغییرات عروق است که معمولا درشبکیه ی چشم افراد دیابتی اتفاق می افتد.

محققان همچنین دریافتند لایه ی فیبرهای عصبی در 6 چشم اهداء شده توسط بیماران دیابتی که به رتینوپاتی دیابتی مبتلا نبودند یا به رتینوپاتی خفیف مبتلا بودند، نازک تر از لایه  فیبرهای عصبی از 6 چشم اهداء شده توسط بیماران غیر دیابتی است، نتایج مشابهی در مدلهای موش های دیابتی در این مطالعه بدست آمد.

پرفسور آبراموف می گوید: خبر خوب این است  که با درک بهتر آسیب های ممکن به اعصاب، می توان به ابداع درمانهای جدید برای جلوگیری از آن پرداخت و در نتیجه به جلوگیری از رتینوپاتی کمک کرد.

 منبع:www.sciencedaily.com/releases/2016/04/160427094731.htm